Page 9 - 06

BİR FERİBOTTAN YAYILAN EMİSYONLARIN 7
DENEYSEL OLARAK İNCELENMESİ

edilmiştir. Her bir gaz emisyonu ve partikül madde için NOx Teknik Dokümanındaki E2 test
çevrimini yöntemi kullanılarak ağırlıklı emisyon faktörleri hesaplanmıştır.

NOX, SO2, CO2, CO ve HC emisyonları için ağırlıklı emisyon faktörleri Şekil 2’de sunulmuştur.

Emisyon Faktörü, g/kWh 18.0 NOx
16.0 SO2
14.0 CO
12.0 CO2 / 100
10.0 HC

8.0
6.0
4.0
2.0
0.0

25 50 75 100
Makine Yükü, %

Şekil 2. Ana makine için farklı makine yüklerindeki emisyon faktörleri.

Şekilde görüldüğü gibi değişik makine yüklerindeki NOx emisyon faktörleri 11 ile 17 g/kWh
arasındadır. Azot oksit emisyonları genellikle yanma sıcaklığına bağlıdır, bu sebeple makine
yükünün artmasıyla NOx emisyonları artmaktadır. Buna rağmen, % 25 makine yükünde azot
oksit emisyon faktörü en yüksek olarak elde edilmiştir. Bunun sebebi yetersiz hava/yakıt
karışımı olabilir (EPA, 1999). Karbonmonoksit emisyonları tam yanma olmadığında
oluşmaktadır. En yüksek CO emisyon faktörü % 25 makine yükünde elde edilmiştir. Bunun
sebebi, yanma odasındaki düşük sıcaklıkların yakıt atomizasyonuna olan etkileri olabilir.
Karbondioksit ve sülfürdioksit emisyonları yakıtın özelliğine bağlıdır. Ölçüm sonuçları bu teori
ile birebir uyumlu değildir. Bunun sebebi ise yetersiz atomizasyon, düşük yanma sıcaklığı,
yanma odasındaki ısı kayıpları gibi düşük yüklerdeki makinenin çalışma şartlarına bağlı olabilir.
Yanmamış hidrokarbon emisyonları yakıtın tam yanmamasından kaynaklanır. Sonuçlara göre
düşük yüklerde HC emisyonları yüksektir.

Partikül madde emisyonlarına ait ölçüm sonuçları Şekil 3’te sunulmuştur. Partikül madde
emisyonları çoğunlukla yakıtın sülfür içeriğine bağlıdır. Çok düşük sülfürlü yakıt kullanıldığı
için sonuçlar düşük çıkmıştır. Ağırlıklı PM emisyon faktörü 0,0079 g/kWh olarak
hesaplanmıştır. % 25 makine yükünde en yüksek PM emisyon faktörü elde edilmiştir. Bunun
sebebi düşük yüklerdeki makinenin yanma veriminin partikül madde oluşumunu etkilemesidir.
Ölçüm belirsizliği % 10-12 olarak hesaplanmıştır.

Sayı 6, 2016 GiDB|DERGi